Merkez Bağlar ilçesinde bir dernek tarafından hazırlanan kurban eti paketlerini yoksullara dağıtırken 6-7 Ekim 2014te düzenlenen izinsiz gösterilerde terör örgütü PKK yandaşlarınca vahşice katledilen Yasin Börü, Ahmet Dakak, Riyat Güneş ve Hasan Gökguzun ailelerinin acısı dinmiyor.
Evlatlarının mezarlarını ziyaret eden aileler, dua ediyor, gözyaşı döküyor.
Her mezarlığa gelişimizde oğlumun hareketleri gözümün önüne geliyor
Öldürülen gençlerden Ahmet Dakakın babası Öztekin Dakak, AA muhabirine, 10 yıl geçse de acılarının halen taze olduğunu söyledi.
Gazzede öldürülen çocukları gördüğünde aklına kendi evladı geldiğini belirten Dakak, orada çocuklara yönelik yapılan vahşetin bir benzerinin kendi çocuğu ve arkadaşlarına uygulandığını kaydetti.
Evlat acısının çok zor olduğunu, bu şekilde öldürülmesinin acılarını katladığını anlatan Dakak, şöyle konuştu:
Her mezarlığa gelişimizde oğlumun hareketleri gözümün önüne geliyor. çocuklarımız Allah rızası için belki de onları katledenlerin evine kurban eti götürüyordu ama maalesef çocuklarımızı katlettiler. çocuğum sağ olsaydı 29 yaşında olacaktı. Askerliğini bitirip gelseydi hemen evlendirecektim. Yaşasaydı belki çocukları olacaktı, en azından o çocuklarıyla avunurduk. Haftada bir veya iki defa oğlumun mezarını ziyaret ediyorum. O zaman yaşadığımız acı her zaman aklımda, unutulacak gibi değil. Bu acıyı Allah kimseye yaşatmasın. 100 yıl da geçse bu acıyı unutamayız.
Bu çocukların suçu neydi?
Hasan Gökguzun babası Mehmet Gökguz ise acılarının ilk günkü gibi taze olduğunu belirtti.
Gökguz, Hasanın acısını hayatta unutamam. Hasanı morgda gördüğümde her tarafı kanlar içindeydi, ağzında diş kalmamıştı, boynu kesilmişti. Şu anda benim ilk gün ciğerim nasıl yandıysa bugün de aynı şekilde yanıyor. dedi.
Baba Mehmet Gökguz, şunları söyledi: Ne hakları vardı da bize bunu yaşattılar? Nereye vardılar, ellerine ne geçti? Bu çocukların suçu neydi? Bunların suçu fakirlere et dağıtmaktı. Allah hakkımızı onlara bırakmasın. Bu acı hayatta unutulmaz çünkü evlat acısı çok zordur. Hele ki bu şekilde işkence yapılarak, her acı yaşatılarak bir ölüm hayatta unutulur mu?