Evet, sevgili okurlar.

0608 Nisan 2012 günleri arasında Mardin Artuklu Üniversitesinde Risale Akademi tarafından Milliyet Fikri ve Kürt Meselesi başlıklı bir sempozyum düzenlendi.

Türkiyenin her tarafından akın eden insanlar bu sempozyuma üç gün boyunca iştirak ettiler.

Özellikle Akademisyen kesim çoğunluktaydı.

Bediüzzaman Saidi Nurs Hazretlerinin 1908li yıllarda Milliyet Fikri ve Kürt Meselesi olarak yazdığı Münazarat isimli eseri o güne yönelik hayli anlamdır.

Zira Beddiüzzman gibi "Büyük ilim dehasına sahip" bir İslam düşünürüne ancak bu düşer.

Ama O büyük üstadın o günkü ileri sürmüş olduğu tarihi manalar aynı tazeliğini günümüzde de daha fazlasıyla yansıtmaktadır.

***

O günlerde Üstat Bediüzzamanın Şarki Anadolu vilayetleri denilen Van, Hakkri ve Bitlis yörelerinden çıkıp İstanbula gitmesi.

Ve o gün devlet diliyle "Kürdistan" olarak adlandırılan Şarki Anadolu Vilayetleri için Sultan Abdülhamitle görüşmesi...

Acilen Medresetül Zehra Medresesinin, üç-dört ilde kurulmasıyla ilgili teklifte bulunması.

Osmanlının son döneminde, İttihatçıların hain planlarıyla düştüğü badireler nedeniyle Ustad Beddiüzaman II. Meşrutiyetin kurulması gerektiğini söylemesi...

Ve meşrutiyetten yana tavır koyması, tüm ilmi değerlerle meşrutiyetin o günün olmazsa olmazını bilimsel çabalarıyla her alanda fikir beyan etmesi çok dikkat çekicidir.

İstanbuldan tekrar Vilayatı Şarkiyesi namı diğeri o güne münhasır Kürdistan olarak kullanılan illere geri dönmesi o yöredeki büyük Kürt aşiretlerine devlet bünyesinde meşrutiyetin kurulacağını bir müjde olarak haber vermiştir.

Ve yüze yakın soru ve cevaplarla onları müjdeledi.

Meşrutiyet demek; şuraya dayalı yeni bir rejim demektir. Milletin yer aldığı Meclis demektir şura.

Yani "Meclis Danışmasına" dayalı yönetim şekli.

İslam hukukuna paralel millet adına şurayı devlet olarak, yönetimin biçimlendirilmesi demektir.

***

Münazarat eserinde Üstat istibdadı (zulmü) tek ağızdan kanun olarak gerçekleştirilmek istenen oluşumu kökten kaldırıp şurayı millet denilen büyük milli danışmalar içerisinde meclise dayalı, İnsan Temel Hak ve Özgürlüklerine bağlı bir devlet şeklinin gerçekleşmesiyle ilgili Kürt aşiretlerine müjde olarak haber vermiş ve onlarla paylaşmıştı.

Olmazsa olmaz durumda olan meşrutiyet deyim yerindeyse bugünkü demokrasi manasını veren devletin bir rejim biçimidir. Hem Arapça hem Türkçe yazılan bu eser o güne münhasır olarak Osmanlının bünyesinde yaşanan zulüm hastalıklarını tespit ettiği gibi günümüzde de olup bitenleri adeta haber vermiştir.

Ama Artuklu Üniversitesinde üç günlük yapılan Münazarat Sempozyumunda her ne kadar birçok konuşmacı güzel tespitlerini dile getirseler de, üzülerek belirteyim ki bazı konuşmacılar doğrusu akademisyenlik unvanına hiç de yakışmayan yanlış tespitlerini ileri sürmeye çalıştılar.

***

Kelime telaffuzundan tut, konunun gerçek mana değeri paralelinde değil, keyfilik içerisinde kendilerinin kavmiyetçilik zihniyeti paralelinde konuyu mecrasından saptırmaya çalışıyorlardı. Bu kamuoyunun dikkatinden kaçmadı.

Üstadın Münazarat eserindeki soru ve cevaplar içerisinde tek bir kelime herhangi bir Türk veya Kürt ırkçı kavmiyetçiliğine yönelik hiç alakası yokken bazı fetvacılar bir yerlere olayı çekmek istemekteydiler, ama konuşmaları esnasında bunu da hiç belirtmeden geçmeyeyim, kendilerini ele veriyorlardı.

Üzüntü verici olay şöyle gerçekleşti.

Yüzyıllık bir geçmişe yönelik Türkiye çağdaş evrensel medeniyet seviyesine bilimsel olarak yükselmesi gerekirken maalesef kültürel ve bilimsel olarak her alanda çok gerilemiş durumda olduğu gibi, Akademisyenlik camiasında da, maalesef büyük bir dejenerasyon söz konusudur.

Bin yıllık tarihini, kültürünü, kelime kavramlarını maalesef hep yanlış yamalak bir tedrisat şekliyle yola çıkmışlar. Birçok kelime mana değerlerinden saptırılıp adeta kavram kargaşasına sokulmuş durumda. Mesela Osmanlının son döneminde İttihat ve Terakki partisine mensup olan devletin başındaki önemli şahsiyetlerin yanlış politikaları yüzünden devlet sarsılmaktaydı. İttihat Terakki partisinin yaptığı yanlışlıklar bariz şekilde görünüyordu.

***

Devletin nereye gittiğinin Üstat farkındaydı ve diyordu ki; Korkuyorum, ehliyetsizlikle beraber teşeyyuh (şeyh olmayıp da kendini şeyh gösteren) veya necabeti dava edenler aşiretler içinde o baştakileri hain olarak tanımayıp kardeş olarak dava ederek miraslarını alsınlar. O zaman milletin başına iki başlı bir belanın varlığı söz konusu. Zira önünü görmeyen akla karayı birbirinden ayıramayan bir millet böylesi badirelerden hiçbir zaman kendini kurtaramaz diyen Bediüzzaman Kürt aşiret reislerine şöyle sesleniyor;

Sizdeki cehaleti avra ve itaati amya, yani kör cehalet ve layık olmayanlara basiretsiz mutlak bir itaat ve onların arkasından yürümek, onları şımartıp bir yerlere getirmek toplumu her zaman uçurumun kenarına getirme tehlikesinden kurtaramaz. Ağalık ve tahakküm adeta tenasüh hükmü verir, yani reenkarnasyon şekline girer. Güya ağalık suretiyle ölse bile adam hizmetkr olması gerekirken efendilik kalıbıyla ölür veya teşeyyuh cismiyle veya herhangi asilzadelik şekliyle yeniden canlanarak hayata geçebilir o mezalim anlayış. İşte benim maksadım o tür ağalık ve dayatmacı derebeylik ve sahte şeyhçilikten milleti kurtarıp yeniden İslamın abı hayatıyla milleti canlandırmaya çalışıyorum

***

Üstattan soruyorlar: Sen hep İttihadı İslamdan bahsediyorsun, İttihadı İslam nedir bize tarif et? Cevaben diyor ki: Şimdi ileride (gelecekte) İttihadı İslamın kasrı muall denilen yüksek bir yapının ne kadar değerli olduğunu size göstereceğim. İşte Kbe-i Saadetimiz mutluluğumuzun Kbesi durumunda olan İttihadı İslam, İslamın Kbedeki Hacerül-Esved durumundadır. Keza Medinede bulunan Resulullahın (s.a.v) Ravza-ı Mutahhara gibidir. Ceziretül Arabın tarihi bedevilik ve cahiliyet adetlerinden kurtaran Mekke-i Mükerreme ile Medine-i Münevvere gibidir. İnsan gerçek temel hak ve hürriyeti şeriyyeyi tatbik eden Devlet-i Osmaniye eğer İslamiyet milliyetini ve İttihadı İslamın taşını ve nahşini ve gücünü istiyor ise, işte hay ve hamiyetten neşet eden civanmert ahlaklı gençliği yetiştirmesine baksın Evet, istibdad birliğimize manidir, zulüm kanunları hiçbir zaman bir topluma mutluluk sağlayamaz ve daima geleceği tehlikeye sokmuştur.

O Kürt aşiret reisleri yine Üstattan soruyorlar: Ey Üstat! Bir toplumun içinde toplumun inancına, dinine karşı inkrcı bir edayla yola çıkanlar varsa, milletin tarihiyle, kültürüyle alay ediyorlarsa, toplumun kıblesine ve Kuranına sırt çevirenler varsa ki bunlara münkir denilir (inkrcı). Böylesi şartlar içerisinde İttihat ve İttifakımız nasıl sağlanabilinir? Zira toplumun içinde bulunan bu tür insanlara muhabbet, ünsiyet, onlarla beraber olmak haramdır. Zira İslamiyetle ilgili inkrcılık meselesi çok önemlidir Üstat bir büyük İslam limi olarak o aşiretlere acıdığı için ve onların içinden gelip, bir İslam büyüğü olarak onlara karşı kızarak şöyle sesleniyor; Ey eblehler! (biçareler, önünü görmeyenler) Siz hiç işitmediniz mi ki veya hiç mi anlamadınız, Kur-andaki Müminler Kardeştirler ayet-i kerime ilahi bir kanundur ve toplumun vazgeçilmez bir namusudur veyahut gözleriniz görmüyor mu, kalpleriniz kapanmış mı, kulaklarınız sağır mı olmuş?

***

İşte İslam Peygamberi Hz. Muhammed (s.a.v) şöyle buyuruyor; Kişi kendi nefsi için sevdiği her şey ve kazanmak istediği her menfaati Müslüman kardeşi için de aynı paralelde istemezse mümin sayılmaz Şu halde bizi birbirine bağlayan ana unsur; kişisel menfaat ve çıkarını başkasının zararında görenlerle yola çıkılmaz ve bel bağlanmaz, güvenilmez ve onlar elbette ki milletin birlik ve beraberliğini hiçbir zaman sağlayamaz O büyük Üstat diğer bir soruya karşı da şöyle buyuruyor; Kürt dili caizdir, Türk dili lazımdır, Arap dili vaciptir Şu ifadesinden anlaşılan odur ki,

Kürt dili Kürtler arasında konuşulmalıdır ve herhangi bir engel konulmamalıdır.

Türkçe ise devlet dili olma hasebiyle o dille konuşabilme şansı herkese sağlanmalıdır. Arap dili ise Peygamber ve Kuran-ı Kerim dili olduğu için ümmetin her ferdi Kuran okuma cihetinde bu dili öğrenmek vaciptir ve kaçınılmaz bir gerçektir.

Üstadın bu sözünü nev zuhur olarak ortaya çıkan bazı Kürt akademisyenler (!) bu gerçeği saptırarak şöyle diyorlar; Vacip olan herhangi bir şeyi terk etmek günaha girer, şu halde Arapçayı bilmeyen herkes günahkr mıdır? diye ileri sürülen bu tür yanlış teze karşı biz de diyoruz ki; Evet, Üstadın maksadı yalnız Arap dilinin öğrenilmesi için değil?

Arap dilinin Kuran dili olması hasebiyle herkes Kuran dilini öğrenmelidir, Kuran dilini öğrenmeyen Kuranı öğrenmeyen ve dilini anlamayan elbette ki günaha girer. Arap dili vaciptir demekte Üstadın maksadı Kuran öğrenimiyle ilgilidir. İyi günler, iyi haftalar. En derin saygılarımla.

Not: Cuma günkü yazıma başlık olarak ABUSEN KANTARİRA yazılmış ise de baskı hatası nedeniyle gerçek olan yazılışı ABUSEN KAMTARİRAdır. Yani N ile değil M ile yazılması gerekirdi, bunu düzeltir baskı hatasından dolayı özür dileriz.