Hiç tartışmasız ki; zenginliktir..
Bir Kültürdür..
Bir Medeniyettir..
Bir Sahiplenmektir..
Sevgidir..
Dostluktur..
Muhabbettir..
Saygıdır..
Unutmamaktır..
Hatırlanmaktır..
Ahde Vefa sözü, paha biçilmez kutsal değerlerin varlığıdır ve nimetidir!
İnsanda yarattığı duygu iki yönlü, tarifi mümkün değil..
Vefa gösterilen kişi için de
Vefa gören kişi için de
Üstadın ifadesiyle ulvi olan samimiyettir ve ihlastır..
Dahası, zevatın arkasında bıraktığı eserin, unutulmazlığıdır!
***
Ama ne yazık ki!..
Son yıllarda.. Özellikle, şu çeyrek asır içerisinde..
Genelde ülkemiz
Ama özelde, Diyarbakırımız.. Ahde vefa noktasında, vahim bir zafiyet yaşadığını ifade edebilirim..
Vefa değil, vefasızlık abidesi gibi!..
Kimi nesil der..
Kimi siyasi der..
Kimi ideoloji der..
Lakin, özelde yaşam ve insanoğlu karakteri maddiyat odaklı bir kültürle yetiştiği için!
Maalesef; maneviyatı yok etmiştir..
Ki, nesil bu minvalde, psikiyatrik..!
Ecdadını da..
Büyüklerini de..
Kendini yetiştireni de; unutur, anmaz hale geldi!..
***
Yoksa!
Şu çeyrek asır içerisinde, bu kadim şehirde kimler geldi, kimler geçti!.?
İz bırakanlar..
Hizmet edenler..
Sosyal..
Siyasal..
Ekonomik..
Kültürel..
Ve sanatsal alanda, ülkemize, bölgemize, kentimize hizmet etmiş!.
Arkasında miras olarak, nesline zenginlik bırakan, Büyüklerimizi!
Şu veya bu, demeden sahiplenmemiz gerekirdi!
Bir caddeye!..
Bir sokağa..
Bir kuruma..
Bir okula..
Bir inşa edilmiş bir tesise
Büyüklerimizin..
Şehrimize, insanımıza emeği geçenlerin isimlerini ölümsüzleştirmemiz gerekirdi..
Ahde vefa noktasında, adlarını yaşatırdık..
Ama yok!
***
İşte bu gerçeğimizi!..
Dahası, ayıbımızı ve eksikliğimizi, geçtiğimiz hafta cuma günü, Bir Aksu Bulvarı neden yok? başlığıyla dile getirmiştim!..
Yazı, bir çok kulvarda sille misali, etki yaptı..
Bir tarafta hüzün..
Bir taraftan da, vay be biz ne kadar da vefasız olmuşuz dedirtti!..
***
Öyle ya!..
Abdülkadir Aksu.. Diyarbakırın yetiştirdiği bir evlat..
Ve, 40 yıla dayanan siyasi bir kimliğe sahip..
Öncesi Valilik gibi, üst düzey bir bürokratlık
Kaç iktidarda..
Kaç kez İçişleri Bakanlığında bulunan bir isim..
Düşünün..
Sadece üç yıl vali olarak görev yaptığı Gaziantepte onun ismi ölümsüzleştirilerek, adı bir Bulvarda yer alıyor..
Abdülkadir Aksu bulvarı diye..
Ama, doğduğu, büyüdüğü..
Siyaset yaptığı..
Seçildiği..
Ve Diyarbakırla anılan isim olarak, Aksu kendi kentinde ahde vefa görmüyor..
Vefasızlık muamelesi görüyor..
***
Aksunun yansıra!.. Prof. Dr. Vedat Göralı da, mevzu etmiştim..
30 yılını hekim, akademisyen olarak, Diyarbakıra veren bir evlat!..
Binlerce tıp öğrencisi yetiştirdi..
Ve yetiştirdikleri bugün sağlık alanında ülkenin en kritik görevlerinde!..
O da, benim önceki yazılarımdan etkilenerek, Diyarbakırın değerlerine sahip çıkalım diye, çağrıda bulunmuştu..
***
Cuma günü, öğleden sonraydı, Bakan Aksu aradı..
Malum, testi pozitif..
Karantinada, tedavisi sürüyor..
Ses tonu buğuluydu..
Ama ağzından çıkan, kelimeler hüzün doluydu..
Duygulanmıştı..
Teşekkür etti..
Ve değerlerimize yekvücut sahiplenmemiz gerektiği, ilkesiyle..
Ahde vefa yaşamın her alanında olması gerektiğine dikkat çekti!..
Bir anısını anlattı..
Merhum Cumhurbaşkanı Turgut Özal sonrası Mesut Yılmazın ANAVATAN Partisi döneminde, yaşadığı ve gördükleriyle alakalı!..
Tabi yazılmamak kaydıyla, aktardı..
Denir ya; biz bize sahip çıkmazsak, el mi sahip çıkacak?
Maalesef!
***
Bu arada, Aksunun sağlık durumu iyi!..
Kendi ifadesiyle; dostlar, hemşerilerimiz beni merak etmesinler..
Şuan, iyiyim.. İnşallah, bunu da atlatırız.. Dualarını bekliyorum dedi..
***
Tabi Prof. Dr. Vedat Göral hoca da aradı..
O da duygu yüklüydü..
Beni etkileyen şu iki cümlesini aktarmak istiyorum..
Diyarbakır aşkı ve sevgisi ile yanıyoruz..
Allah sizden razı olsun.
Diyarbakıra büyük bir iyilik yapmış olacaksınız..
Sizin ve çok değerli büyüğüm Mehmet Ali Altındağ ağabeyimin sayesinde, gerçekleşir inşallah..
***
Bizi üzen, hakikat şudur ki!
Yüreğinde taşıdığından, kalbine yazdığından, virgül kadar iyilik ettiğinden, değer verdiğinden, zaman ayırdığından, maddi ve manevi bedel ödediğinden, vefa görmemek
Vefa unutmamayı, dostluğu kadim kılmayı bilmektir..
Yani, vefa asalettir, soydur, medeniyettir, kültürdür..
Düşünürün ifadesiyle, ahde vefalı olmak, ahde vefa bulmaktır, ahde vefaya kavuşmaktır, kavuşabilmektir!?..
Hakikat; değer verendedir
Kudretli ve kıymetli olana değil, kıymeti olana bakıp, değer verelim!..
Mütevaziliği bırakmadan, vakur duruşumuzu da bozmadan, dostu dost bilelim..
**
Velhasıl!.. Ülkemizin, bölgemizin, kentimizin, seçilmişi, atanmışı, görevlendirilmişi, eşrafı, kanaat önderleri, yani bir bütünlükle büyüklere ve nesile ahde vefayı bilelim..
İnsanlar yaşarken, onure olmak ister, ölürken ölünü kıymetinin bilinmesinin kıymeti harbiyesi, salih mi?
***
MESELE TARTIŞMA GÖTÜRMEZDİR!?..
İster meslek olsun..
İster meslek olmasın..
İster diplomalı olsun..
İster diplomasız olsun..
Şu bir gerçektir ki, ülkemizin temel sorunu, istihdam, işsizlik ve tabi ki kalifiye eleman sıkıntısı..
çok da lafa gerek yok
Reçetesi de bellidir..
Bakıyorum bir kelime arzıyla, Diyarbakır üzerinden tartışma yürütülüyor..
Mevzuu, havanda su dövmeye döndü!..
Denir ya; işsizin, boş betalın icraatıdır, laf üretmek..
Vaziyet bu halde..
Hadiseye nokta koymak, adına diyorum ki
Laf yetiştirileceğine değil, meslek ve mesleksizlik, istihdam odaklı somut icraata herkes yönelseniz..!
***
BASININ EDEBİ DİLİNİ KAYBETTİK!..
Evet Basın camiası güzel adam Ahmet Kekeçi kaybetti..
Kaybettik..
Bugün toprağa verilecek..
Allahtan rahmet diliyorum
Onu yazılarından takip edendim.. Ama, Uzay Haberde program yapmaya başlayınca..
Daha bir yakından tanıdım..
Her ne kadar, siyasi geleneklerimiz, fikirler farklı olsa idiyse de!
Buluştuğumuz noktalar çoktu!..
Kalemi..
Edebi.. Üslubu ise, derin, altı dolu kelimeleri inşa edendi..
Sahiciydi..
Vesayete, postmodern anlayışa karşı, direnen biriydi..
Yıkıcı değil, uzlaşıcıydı..
En kötü, en paspal sivil yönetimin ve sivil siyasetin askeri yönetimden evladır diyendi..
Hasılı kelam..
Ebediyete intikal etti; edebiyle.?!
Mekanı cennet olsun..
Basın camiasının başı sağ olsun..
***
GÜNÜN SÖZÜ
Minnet ağır bir yüktür, kimse onu sırtlamak istemez.