Doğrusu bugün için gündeme dair bir kaç kelam diyecektim!

Ancak, durup düşündüm, boğulduk şuan ki, hal-i mevzulara.

Gün, saat dakika, nefes alınamaz bir vaziyet!

Enva-i, meseleler yaşıyoruz, en dehşetli haliyle.

Ve karar verdim; bir anlık olsa da duygu ve ruh haliyle bu atmosferden uzaklaşalım!

Malum, bugün de günlerden Cumartesi.

Eee.

Pazar günleri de yazmadığıma göre.

O zaman, gelin bugün, zihinlerimizi ve ruh lemimizi dinlendirelim.

Hayata dair, ama insan-i değerlerimizi hatırlayarak, size, iki hayat ders-ini ikmal eden, gayeyi aktarmak istiyorum.

***

Birincisi, Hayata nasıl bakıyoruz? sorusuyla, ikmal olalım.

İsterseniz, bir hikyeyle, soruyu derinleştirelim.

Sanırım, daha önce bir meseleden dolayı size aktarmıştım.

Bir kez daha, gerekliliğine inanarak!

Özelliklen de, yaşadığımız şuan ki atmosfer açısından, kazanç olur düşüncesiyle; paylaşayım.

çünkü ciddi manada, toplum ve birey olarak, ülke ve yaşam maratonuna bakışta, farklı arızalar icra ediyoruz.

Zihni bozuk haliyle.

O nedenle önemli bu hayat dersi ihtiva eden, hikyeye kulak verelim!

Buyrun; birlikte mutalı olalım!

Hayata bakışın ahlaki ve değer ölçüsü nasıl ve nasıl olmalı diye?

***

HAYATA NASIL BAKIYORSUNUZ?

Hayatın, anlamı senin bakışında diye başlayan şöyle:

Evet, zamanın birinde, bir adam hayatın anlamının ne olduğuna sorgulamaya başlamış.

Takmış kafayı Herkesten sormuş nedir diye.

Aldığı cevaplar pek tatmin etmemiş onu.

İnat bu; illa ki tatminkr bir cevap olmalı diyerek sorgulamaya devam etmiş.

Köy, kasaba, ülke dolaşmış.

Cevapsız haliyle tam umudunu yitirmişken. Köyün birinde ahali ona bir adres verirler.

Derler ki;

Şu karşı ki dağları görüyor musun, orada yaşlı bir bilge yaşar, istersen ona git belki o sana aradığın cevabı verebilir."

***

Yorucu bir yolculuktan sonra eve ulaşmış.

Kapıdan içeri girer girmez bilge adama sormuş; Hayatın anlamı nedir?

Soluksuz adama Bilge demiş ki;

Sana bunun cevabını söylerim. Ama önce bir sınavdan geçmen gerek.

Bilge bir çay kaşığı vermiş adamın eline! İçine de silme bir şekilde zeytinyağı doldurmuş.

Simdi çık ve bahçede bir tur at tekrar buraya gel...

Yalnız dikkat et!

Kaşıkta bir damla yağ eksilirse kaybedersin.

Adam gözü çay kaşığında bahçeyi turlayıp gelmiş.

Bilge bakmış:

Evet, demiş kaşıkta yağ eksilmemiş, peki bahçe nasıldı?

Adam şaşkın...

Ama demiş ben kaşıktan başka bir yere bakamadım ki.

***

Şimdi tekrar bahçeyi dolaş, incele ve gel der Bilge.

Adam tekrar bahçeye çıkar.

Gördüğü güzelliklerden büyülenerek geri döner.

çünkü muhteşem bir bahçedeymiş!

Ne gördün sorusuna; gördüğü güzelliklerden büyülendiğini anlatmış!

Bilge gülümseyerek; Ama kaşıkta hiç yağ kalmamış.

Ve ekler; Demek ki Hayat! Kişinin kendi bakış açısıyla anlam kazanır.

Yani; hayatı anlamlı kılan kişinin bakış açısındaki ruhtur.

***

ADALET ve İNSANLIK?

Evet, doğru söze ve yol göstericiliğe ne denir.

Şapka çıkarıp; El hak demekten başka.

Gelelim; İnsanlık, merhamet ve vefaya.

Bu hayat ders-ini, ihtiva eden vaka ise, Adaletine sual edilemez, Hazreti Ömer (r.a)la alakalı.

Rivayete göre;

Hz. Ömer (r.a) arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç gelir.

Derler ki:

Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü. Ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin.

Bu söz üzerine Hz. Ömer (r.a) suçlanan gence dönerek:

Söyledikleri doğru mu diye sorar.

Suçlanan genç der ki: Evet doğru!

Bu söz üzerine Hz. Ömer (r.a) anlat bakalım nasıl oldu diye sorar.

Genç anlatmaya başlar:

Hli vakti yerinde olan bir insanım.

Ailemle beraber gezmeye çıktık.

Kader, bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi.

Affedersiniz benim bir güzel atım var ki, dönen bir defa daha bakıyor.

Hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparmasına engel olamadım.

Arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir taş attı, atım oracıkta öldü.

Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım, adam öldü.

Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı. Durum bundan ibaret

***

Hz Ömer (r.a):

Söyleyecek bir şey yok. Bu suçun cezası idam. Üstelik suçunu da kabul ettin

Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:

Efendim bir özrüm var, diyerek konuşmaya başlar:

Ben memleketinde zengin bir insanım. Babam, rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı.

Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım.

Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah(cc) indinde sorumlu olursunuz.

Bana 3 gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu 3 gün içinde yerime birini bulurum, der.

***

Hz. Ömer (r.a) der ki:

Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?

Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar, der ki:

Bu zat benim yerime kalır.

O zat Hz. Peygamber Efendimizin (s.a.v) en iyi arkadaşlarından, daha yaşarken cennetle müjdelenen Amr Ibni As dan başkası değildir.

Hz. Ömer Amra dönerek:

Ey Amr! Delikanlıyı duydun, der.

O büyük sahabe:

Evet, ben kefilim, der ve genç adam serbest bırakılır.

Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur. Medinenin ileri gelenleri Hz. Ömere (r.a) çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr Ibni Asa verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler.

Fakat gençler razı olmaz ve babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz derler.

***

Hz. Ömer (r.a) kendinden beklenen cevabı verir. Ve der ki:

Bu kefil babam olsa fark etmez cezayı infaz ederim.

Hz Amr İbni As ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki:

Biz de sözümün arkasındayız. Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür.

Hz. Ömer (r.a) gence dönerek der ki:

Evladım gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı neden geldin?

Genç vakurla başını kaldırır ve;

AHDE VEFASIZLIK ETTİ demeyesiniz diye geldim, der.

***

Hz. Ömer (r.a) başını bu defa çevirir ve Amr İbni Asa der ki:

Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun. Nasıl oldu onun yerine kefil oldun?

Amr İbni As, vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir:

Bu kadar insanın içerisinden beni seçti. İNSANLIK ÖLDÜ dedirtmemek için kabul ettim, der.

Sıra gençlere gelir. Onlar da derler ki:

Biz bu davadan vazgeçiyoruz.

Bu sözün üzerine Hz Ömer (r.a):

Biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz. Ne oldu da vazgeçiyorsunuz, der.

Gençlerin cevabı da dehşetlidir:

MERHAMETLİ İNSAN KALMADI demeyesiniz diye!

***

İşte size, hayata dair iki vaka ve bu vakaların ikmalinde bize verilen ders-i ibret!

Sahi şuan ki, haliyet-i ruhiyatla.

Biz, Siz, Onlar velhasıl topyekn ister birey ve ister millet olarak bakışımız ne?

çevremize mi, yoksa sadece önümüze mi bakarak hayatı yaşayıp-görüyoruz?

Ya da; bize yapılan iyiliğe, hoşgörü ve sevgi muhabbetine karşı, ahde vefayı mı gösteriyoruz?

Yoksa en iğrenç duyguyla, vefasızlığı mı, gösterip-yaşıyoruz.

Beri yanda; İnsan olma noktasında, yolda bulduğu parayı sahibine teslim eden insan için.

Neden bugün diyoruz; böylesi insanlar kaldı mı?

***

Ya merhamet. Var mı ki!

Yaşıyoruz, görüyoruz ve soluyoruz iliklerimize kadar en vahşi merhametsizliği.

Galiba, size ve kendime zihni rahatlama verecektim, ama olmadı.

Ne yapalım?

Hayat, İnsanlık ve çevre fena bir halde bozuk olduğu için, huzur ikmalinden söz etmek mümkün olmuyor.

Yine de, huzurlu ve mutlu bir hafta sonu dileğiyle.

Pazartesi görüşmek üzere.

***

PAZAR SOHBETİ BAŞLIYOR!

Hazırlayıp-sunduğum;

Pazar Sohbeti programı yeni yayın dönemiyle yeniden başlıyor.

Uzay ve Söz TVnin, ortak yayınıyla ekranlara gelecek olan Pazar Sohbetinin bu haftaki konusu; Güneydoğu.

Konuklarım,

Sosyolog Doç. Dr. Rüstem Erkal, DEP eski Milletvekili Sedat Yurttaş, Güneydoğu Demokrasi Derneği Başkanı Mustafa Ş. Canoruç.

Pazar günü, saat 13.00te canlı olarak ekranlarınıza gelecek.

Tabi ki, sorularınızı ve tartışılan mevzuuyla alakalı görüşlerinizi bekliyoruz.