Bir malikne düşünün; aşçısı var, bahçıvanı var, hizmetli var, şoför var, danışmanlar var, muhasebeci var

Şoför lastiği kasten patlatıp anlaşmalı olduğu lastik bayisinden yenilerini sipariş ederse

Aşçı beceriksizliğinden şeker yerine tuz katarsa

Muhasebe 3 kalemlik gideri 8 kalem gösterip yolsuzluk yaparsa

Danışmanlar her şey yolunda algısı yaratıp 3 maymunu oynarsa

Bahçıvan esasen bahçenin ihtiyacı olmayan alet edevat gübreyi kendi kardeşinin açtığı firmadan satın alırsa

Hizmetli nasılsa malikne zengin deyip aslında hiç malikneye girmemiş temizlik malzemelerini faturalarını muhasebeye verirse

Malikne sahibi ne yapsın?

Yakaladığının boynuna vuruyor elbet. Ama tıpkı Yaşar Kemalin İnce Memed adılı romanında olduğu gibi bir maho ağa gidiyor yerine başka maho ağa geliyor ve gelen gideni aratıyor.

Bazen danışmanlara kulak kapatıp, Osmanlı padişahları gibi tebdili kıyafet ile çarşı Pazar gezmek, piyasa nasıl kontrol etmek elzemdir lakin minareyi çalan kılıfını her daim uyduracaktır.

Biz nasıl düzeliriz malikne sahibini değiştirerek mi?

_ hayır!

Zihinleri değiştirerek.

Nasıl yaşarsanız öyle yönetilirsiniz.

Geldiğimiz nokta da ekonominin hali içler acısı deniyor.

Ama hiç kimse insanlığın hali içler acısı demiyor.

Depremden sonra iş yüklenen TOKİyi teknisyeninden tutun hiyerarşinin en üst kişisine kadar dolandırmak için sıraya girenlerin hali içler acısı değil öyle mi?

2.000 liralık evini 10.000 liraya kiraya verenin hali içler acısı değil öyle mi?

İçeceğin vergisi az diye yemek satıp içecek fişi satan esnafın ahlakının hali içler acısı değil öyle mi?

Mercimeği bulguru saklayıp fiyatının yükselmesini bekleyen çiftçinin hali içler acısı değil öyle mi?

Malikneye 3 katı fiyatına mal satmak için kğıtlara 50 takla attıranların hali içler acısı değil mi?

Malikaneyi toparlasın diye getirilen, dev ekonomi mühendisinin faturanın büyük akçesini maaşlı çalışandan çıkarmaya çalışması içler acısı değil mi?

Eğer maliknenin yüksek vergilerle sizi kazıkladığını düşünüyorsanız bir kere daha düşünün.

Sizde malikneyi kazıklıyorsunuz. Her şey karşılıklı, ödeşmiş oluyorsunuz.

(kazıklama imknı olmayan maaşlı çalışanları tenzih ediyorum)

Her zaman söylerim, yazarım serbest piyasa bizim ülke zihniyetine göre değil.

Dünya da kabul görüyor olabilir, bizi de kğıt üzerinde büyüyor gösterebilir ama asla ve kata Türkiye zihniyetine uygun değildir.

çünkü biz başımız da çoban olmazsa birbirimizi kazıklayan bir milletiz.

Zannediyoruz ki A partisi iktidardan düşer de B partisi gelirse her şey yoluna girecek.

Bu kötü gidişe kurban arıyoruz. Birileri gelsin bizi kurtarsın istiyoruz fakat dönüp topluluk olarak bu kötü gidişattan birazda bizlerin sorumlu olduğunu kabul etmiyoruz.

Malikne sahibini suçlayacak olursam üzülerek söylüyorum ki bizi yeterince denetleyemediği için suçlayabilirim.

Ama orada da şöyle bir husus var, denetlemeler cezaları, yaptırımları ve cezaevleri yollarını doğurur.

O zaman da bir güruh, vaaay Abdülhamitin istibdat dönemi geri geldi diyecek.

İnsan haklarından dem vuracak, özgürlükten dem vuracak, bu ülkede serbest piyasaya geçer akçe sen beni içeri atamazsın diyecek de diyecek.

Siz malikne sahibine şükredin ben malikne sahibi olsam tüm ticaret ehli şimdi hapisteydi.

Bu çözüm mü oda değil.

çözüm; ahlaklı, dürüst, ben merkezli değil biz merkezli düşünebilen çocuklar yetiştirmek.