Aziz, sıddık kardeşlerimiz,

Evvelen: Üstadımız leyle-i Beratınızı tebrik ediyor. Hem selm ve dua ediyor.

Saniyen: Diyarbekirden dün aldığımız mektupta ifade edildiğine göre, Diyarbekir havalisiyle beraber şarkta şimdi iki yüz kadar Nur dershaneleri açılmış. Ayrıca Diyarbekirde kadınlara mahsus dört beş dershane-i Nuriye varmış. İnşaallah bu büyük bir hayrın almetidir.

Üstadımız on sene evvel işaret ve büyük menfaatini beyan ettiği Nur medreselerinin şimdi bu zamanda açılma işi, tam tahakkuk safhasına girmiş bulunuyor. O zaman demişti: Şimdi resmen din tedrisatı için husus dershaneler açılmasına izin verilmesine binaen Nur şakirtleri mümkün olduğu kadar her yerde küçücük bir dershane-i Nuriye açmak lzımdır. Gerçi herkes kendi kendine bir derece istifade eder; fakat herkes herbir meselesini tam anlamaz. İman hakikatlerinin izahı olduğu için, hem ilim, hem mrifetullah, hem huzur, hem ibadettir. Eski medreselerde beş on seneye mukabil, inşaallah Nur medreseleri beş on haftada aynı neticeyi temin edecek ve yirmi senedir ediyor.

Üstadımız, Barladaki dokuz senelik ikametghı olan ve Risale-i Nurun birinci dershanesi, hem altı vilyet genişliğindeki Medresetüz-Zehranın çekirdeği bulunan hanesini medrese-i Nuriye olarak Risale-i Nura vakfetmişti. Şimdi onu müteakip hem Isparta ve civarı kazaları ve bazı köylerinde, hem Diyarbakır ve Şarkta Nur dershaneleri açılmaktadır. Bu suretle o dershanelerde Nurların okunması ve Nurlarla meşguliyete devam edenlere ve ders alanlara talebe-i ulm şerefini kazandırmaktadır. Talebe-i ulmun ise, di harektı, hatt uykusu dahi ibadet hükmüne geçtiğini bazı büyük müçtehidler beyan etmişler.

Salisen: Nurların radyo diliyle Anadolu ve lem-i İslma intişarının ilk mukaddemesi, mübarek leyle-i Berata tevafuk etmesi, bu vatan ve lem-i İslm hakkında Risale-i Nur lehinde büyük bir hayrın almeti ve işaretidir.

Kardeşleriniz

Tahir, Zübeyir, Sungur, Ceyln, Bayram

Haşiye: Bu mektup aynı zamanda telgrafla veya mektupla Üstadımızın leyle-i Beratlarını tebrik eden kardeşlerimize cevaptır.

Mektup: 144

Umum dostlarıma ve Nur kardeşlerime bu vasiyeti iln ediyorum:

Ben şahsım itibarıyla vazife-i Nuriyeyi yapmaya tkatim kalmamış. Belki ihtiyaç da kalmamış. Hem müteaddit tesemmümlerle ve çok ihtiyarlık vaziyetiyle ve hastalıkla, şimdiki hayatta kalmak, tahammülüm kalmamış gibidir. Şayet müştak olduğum ölüm elime geçmese de, zahir hayatımda ölmüşüm gibi diye bu vasiyetimi yazıyorum.

Hlık-ı Rahmn-ı Rahme hadsiz şükür olsun ki, bundan altmış yetmiş sene evvel hilf-ı det olarak tahsil-i ilim, hususan ilm-i iman yolunda başkaların muavenetine yalvarmamak ve tam fakr-ı haliyle beraber Eski Said çocukluk, gençlik zamanında talebelerine tayınlarını kendi vermeye çalıştığı ve ancak kısa bir zaman beş tayın kabul edip mütebki talebelerine, bazan yirmi otuz talebesine tayın verdiğinden, ilmi, vasıta-i cer etmeye o talebeler mecbur olmadılar. İktisat ve kanaatle o zaman muvaffak oldukları gibi, Cenab-ı Erhamürrahimne hadsiz şükür olsun ki, Eski Said gibi şimdi Risale-i Nur kendi hakik talebelerinin tayınlarını neşriyatıyla mükemmel vermeye başlamış. zam ihlsı kırmamak için, Risale-i Nur has talebelerine, hususan nafakasını tedarik edemeyenleri tam tamına idare edecek derecede Risale-i Nurun satılan nüshalarının beşten birisi Risale-i Nurun hakkı olduğu cihetle, şimdi elli altmış talebesine kfi sermayesi çıkıyor. Benim (biçare Saidin) içinde hiçbir hakkı yoktur. Yalnız Risale-i Nurun kıymettar hsiyeti ve şakirtlerinin şahs-ı mnevisinin keml-i sadakati bu mnev Nur bayramına vesile oldu.

Şimdi bütün talebelerin fevkinde diyerek değil, benim en yakınımda, hizmetimde olup bir derece tam tarz-ı hareketimi bilenler ve yakından görenler içinde, dört beş adamı mutlak vekil yapıyorum. Ben ölsem veya hayatta şuursuz kalsam, Nurlara karşı hizmetimin tarzını bilerek tam yapabilsinler. Şimdilik Thir, Sungur, Ceyln, Hüsnü ve bir iki adam daha mutlak vekilim olarak vasiyet ediyorum. Şimdi Risale-i Nurun satılan nüshalarının sermayesi, Risale-i Nurun malıdır. Said de bir hizmetkrdır. Hayatta tayınını alabilir. Hatt bugünlerde ölüm bana çok yakın göründü. Ben de altı vilyette bulunan elli altmış talebeyi iki üç sene Nur sermayesinden tayınını vermek kat niyet ederken, belki bazılarını bazı mniler onları talebelik hizmetinden vazgeçirecek diye vazgeçtim. Şimdi vasiyetimi yazdım.

Said Nurs