Kanunca ifademi almak lzımken ifademi almadılar.Ben de ifademi şimdi adliyenin şahs-ı mnevsineve Dahiliye Vekiline ber-yı malmat beyan ediyorum.

Bu kırk sene zarfında bu vatana ve millete hiç zarar etmeyip pek çok menfaati dokunan; ezcümle Mart İhtillinde isyan eden sekiz taburu bir nutukla itaate getiren ve çok zabitleri kurtaran; ve Harekt-ı Milliyede Hutuvat-ı Sitte Risalesi ile ulemayı ve Şeyhülislmı ve İstanbulu, işgal eden ecneb taraftarlığından kurtaran ve eski Harb-i Umumde merhum Enver Paşanın çok takdir ve tahsiniyle fedakrane hizmet eden ve üç dehşetli kumandanlar ona hiddet ettikleri halde ilişmeye cesaret edemeyen ve gizli zındıkların iftiralarına binaen, kanunlar onu mesul ettiği halde, üç mahkeme onun takip ettiği hakikate karşı mağlp olup mahkmiyetine cesaret etmeyen ve risaleleri ehl-i fen ve ehl-i ilim yanında çok takdir ve tahsinlerle karşılanan ve o risaleler hesabına konuşan bir adamı bir saat dinlemeniz, vazifeniz itibarıyla elzemdir ve vacipdir.

İşte başlıyorum. Elimizde hak var. Hakkımızı kuvvetle ve başka suretle aramaya Cenb-ı Hak mecbur etmesin. min.

Bu yirmi senede yüzer tecrübeyle inayet-i İlhiye bizi himaye ettiği ve dehşetli zulümlerden kurtardığı gibi, bu yeni mnsız, bütün bütün kanunsuz, gaddarne zulümden de kurtaracağına kat kanaat etmeliyiz. Şayet bir parça sıkıntı, zahmet, zarar da görsek, binler derece o zahmetten ziyade rahmet ve ihsan-ı İlhiyeye ve sevaba mazhar olmakla beraber, pek çok biçare ehl-i imanın imanlarına başka bir tarzda bir kuds hizmet hükmüne geçeceğini rahmet-i İlhiyeden pek kuvvetli ümit ediyoruz.

Bu hadisenin on vecihle kanunsuz olduğunu beyan ediyorum:

Birincisi: Üç mahkeme ve üç ehl-i vukufun ve Ankaranın yedi makamatından ve adliyelerin elinde iki sene Risale-i Nur tetkikle nazardan geçtiği halde, ittifakla, hiçbir muhalif kalmadan hem umum risalelerin beraatine, hem Said ile beraber yetmiş beş arkadaşı birlikte beraat ettirildiği ve bir gün bile ceza verilmediği halde, yeniden evrak-ı muzırra gibi onlara el uzatmak ne derece kanunsuzdur, zerre kadar insafı olan bilir.

İkincisi: Beraatinden sonra üç buçuk sene Emirdağında münzev, garip, kapısını hem dışarıdan kilit, hem içeriden sürgüyle kapayan ve yüzde bir adamı zarur bir iş olmasa yanına kabul etmeyen ve yirmi seneden beri devam eden telifini de bırakıp daha telif etmeyen bir adama, dünya siyaseti için kapısının kilidini kırıp, yanına gelip Arab evradından, yanındaki iki levha-i imaniyeden başka taharrciler birşey bulamadıkları halde bu eziyetin ne derece hilf-ı kanun olduğunu, zerre kadar aklı bulunan anlar.

Üçüncüsü: Mahkemece yetmiş şahidin tasdikiyle, yedi sene Harb-i Umumyi bilmeyen ve merak etmeyen, sormayanki, şimdi on senedir aynı o halde bulunanve yirmi seneden beri hiçbir gazeteyi okumayan ve dinlemeyen ve otuz seneden beri Şeytanın ve siyasetin şerrinden Allaha sığınırım deyip siyasetten bütün kuvvetiyle kaçan ve yirmi iki sene işkencede sıkıntılar çektiği halde ehl-i siyasetin nazar-ı dikkatini kendine celb etmemek ve siyasete karışmamak için bir defa istirahati için hükmete müracaat etmeyen bir adama, dehşetli bir siyas gibi ve siyas entrikacısı gibi, onun menzilini ve inzivaghını basıp, hasta halinde emsalsiz bir sıkıntı ruhuna vermek, hiçbir kanuna muvafık gelir mi? Zerre kadar vicdanı bulunan bu hale acıyacak.

Dördüncüsü: Eskişehir Mahkemesinde altı ay tetkikten sonra ve sebebi de cemiyetçilik, tarikatçılık olduğu, o evham bahanesiyle büyük bir reisin ona şahs garazıyla onun aleyhinde bazı adliyecileri teşvik ettiği halde cemiyetçilik, tarikatçılık ve Risale-i Nur cihetinde beraat ettirip, yalnız Risale-i Nurun bir küçük parçası olan Tesettür Risalesini bahane ederek kanunen değil de, kanaat-i vicdaniye ile, yüz şakirt içinde beş on şakirde altı ay ceza verdiler ki, tetkik zamanına kadar dört ay mevkuf, yani bir buçuk ay hapis kaldıkları ve on sene sonra Denizli Mahkemesi, yine dokuz ay cemiyetçilik ve tarikatçılık gibi birkaç bahaneyle, yirmi senelik bütün mektubat ve telifatlarını inceden inceye tetkikle beraber, Ankara ve Denizli mahkemesinde tetkikte kaldıkları halde, o mahkemeler ittifakla cemiyetçilik ve tarikatçılık ve sair bahaneleri cihetinde beraat kararı verip, o kitap ve mektupları aynen sahiplerine iade ve Saidi arkadaşlarıyla beraber beraat ettirdikleri halde, bir siyas cemiyetçi nazarıyla ve entrikacı bir siyas adam tarzında onu ittiham etmek ve adliye memurlarını onun aleyhinde cemiyetçilik ve tarikatçılık noktasında sevk etmek ne kadar kanunsuz olduğunu, insaniyeti sukut etmeyenler bilir.

Beşincisi: Şöyle ki, ben Risale-i Nur mesleğinin esası ve otuz seneden beri bir düstur-u hayatım olan şefkat itibarıyla, bir msuma zarar gelmemek için, bana zulmeden cnilere değil ilişmek, hatt beddua edemiyorum. Hatt, en şiddetli garazla bana zulmeden fsık, belki dinsiz zlimlere hiddet ettiğim halde, değil madd, belki beddua ile de mukabeleden beni o şefkat men ediyor. çünkü o zlim gaddarın, ya peder ve validesi gibi ihtiyar biçarelere veya evldı gibi msumlara madd ve mnev darbe gelmemek için, o dört msumların hatırına binaen, o zlim gaddara ilişmiyorum, bazan hell ediyorum.

İşte bu sırr-ı şefkat içindir ki, idare ve syişe katiyen ilişmediğimiz gibi, bütün arkadaşlarımıza da o derece tavsiye etmişim ki, üç vilyetin insaflı zabıtalarının bir kısmı itiraf etmişler ki, Bu Nur şakirtleri mnev bir zabıtadır, idare ve syişi muhafaza ediyorlar dedikleri ve bu hakikate binler şahit ve yirmi sene hayatıyla tasdik ve binler şakirtlerin de zabıtaca hiçbir vukuat kaydetmemesiyle tasdik ve teyid ettikleri halde, o biçare adamın ihtillci ve insafsız bir komiteci gibi menzilini basmak ve insafsız adamlar ona ihanet etmek ve menzilinde birşey bulamamakla beraber, yüz cinayeti bulunan bir adam gibi, hatt Kurnı ve başındaki levhalarını evrak-ı muzırra gibi toplamak, acaba dünyada hangi kanun buna müsaade eder.

Devam edecek