Aziz, sıddık kardeşlerim,

Nur-u Muhammedye ve Sahabeye bakan dört sahife çok güzeldir. hirinde, Risale-i Nura ve dolayısıyla bize bakan kısımlar, Hasan Feyzinin hüsn-ü zannı pek fazla gitmiş. Gerçi o hir kasidesinde Risale-i Nurun hakikatini ve şahs-ı mnevisini murad etmiş. Yine tadile muhtaç gördüm. Bazı kelimeleri ilve ve birkaçını tebdil ettiğim halde, yine ondan benim hisseme düşen, bin derece haddimden ziyadedir diye titredim. Fakat madem şakirtleri şevke ve gayrete getiriyor, size havale ediyorum. Siz, hem bu zamandaki vehhamlıları, hem mesleğimizin muktezası olan mahviyet ve ihls ve terk-i enaniyet noktalarını nazara alınız; münasip gördüğünüz kelimeleri tadil ediniz. Bu fütur zamanında ehemmiyetli bir kamçı-yı teşviktir, arkadaşlara gönderebilirsiniz.

Hem o kıymetli kardeşimiz, merhum Hafız Alinin (r.h.) vrisi ve halefi yerinde Risale-i Nura fevkalde irtibat ve sadakatle bağlıdır. Benim tadilimden gücenmesin.

Gayet samim bir kanaatle ve kuvvetli bir itimatla ve derin bir ilimle ve parlak bir imanla Risale-i Nurun mahiyetini iki defadır tarif eden Risale-i Nurun has şakirtlerinden ve ehemmiyetli eski muallimlerinden Hasan Feyzinin Sikke-i Tasdik-i Gaybden aldığı bir ilhamla Risale-i Nur hakkında ve o Nurun menbaı ve esası olan Nur-u Muhammed (a.s.m.) ve hakikat-i Kurn ve sırr-ı iman trifinde bu kasideyi yazmıştır.

Mektup: 72

Onlar Allahın nurunu ağızlarıyla söndürmek isterler. Fakat Allah nurunu tamamlayacaktırkfirler isterse hoşlanmasınlar. Saf Sresi, 61:8.

Ahmed yaratılmış o büyük Nur-u Ehadden,

Her zerrede nurdur, o ezelden, hem ebedden.

Bir nur ki odur hem yüce, hem lyetenhi,

Ol fahr-i cihan Hazret-i Mahbub-u İlh.

Parlattı cihanı bu güzel nur-u Muhammed (a.s.m.)

Halk olmasa, olmazdı bir zerre ve bir fert.

Ol nuru nın, her yeri, her zerreyi sarmış,

Baştan başa her dem bu kesif zulmeti yarmış.

Bir nur ki odur sade ve hem lyetezelzel,

r ve ber cümleden üstün ve mükemmel.

Bir nur ki bütün zerrede ancak o nümyn,

Bir nur ki verir kalblere hem aşk ile iman.

Bir nur ki eğer olmasa ol nur hele bir an,

Baştan başa zulmette kalır hem de bu ekvan.

Bir nur ki eder kalbi de pürnur, çeşmi de pürnur.

Bir lemadır andan, şu büyük şems ve kamerler.

Hep işte o nurdan bu acib koca lem,

Halk oldu o nurdan yine Cennetle Cehennem.

Şek yok ki o nurdur okunan Hazret-i Kurn,

Ol nur-u ezel hem sebeb-i hilkat-i insan.

Herşeye odur mebde ve asıl ve esas hem,

Ondan görünür nev-i beşer böyle mükerrem.

Bir zerre değil, bahr-i muhit o bahr-i münirden,

Hem nasıl beşer hiç kalıyor hepsi de birden.

Şek yok ki cihan, katre-i nurundan o nurun,

Şek yok ki bu can, zerre-i nurundan o nurun.

Sönsün diye üflense, o derya gibi kaynar,

Söndürmeye hem kimde acep zerre mecal var?

Söndürmeye kalkmıştı asırlar dolu küffar,

Kahreyledi her hepsini ol Hazret-i Kahhr.

Hep sönmüş asırlar, yanıyor sönmeden ol,

Tarihe sorun, kimdir o nur, hem kimmiş menfur?

Alnında yanan nur-u Muhammeddi Hallin,

Yetmezdi gücü bakmaya her çeşm-i allin.

Görseydi Resulün o güzel nurunu Nemrud,

Yakmazdı o dem, nrını ol kfir-i matrud.

Bir sivrisinek öldürüyor o şh-ı cihnı,

Atmıştı Halili teşe çünkü o can.

Bir perde açıp söyledi Hak gizli kelmdan,

Ol teşe bahseyledi hem berd ü selmdan.

Dostum ve Resulüm yüce İbrahimi, ey nr,

At detini, yakma bugün, sen onu zinhar!

Bir gizli hitap geldi de ol dem yine Haktan

Bir abd-i mükerrem dahi kurtuldu bıçaktan.

Devamı Yarın