Elazığ'da yaşayan 5 çocuk babası Ahmet Semerci, 15 yaşındayken semerci babasının yanında çalışmaya başladı. Daha sonra kendi iş yerini açan Semerci, 5 çocuğunu da bu mesleği yaparak büyütüp, üniversite okuttu. Binek hayvanların kullanımının azalması ve iş yerlerinin kapanmasının ardından Ahmet Semerci, kentteki tek semerci olarak Çarşı Mahallesi'nde varlığını sürdürdü. 3 günde 1 semer yapabilen Ahmet Semerci, soyadını da aldığı mesleğini gelip öğrenmek isteyen kimsenin de olmadığını ve yaşlılığa bağlı artık çalışmakta zorlandığını belirtiyor.
Bütün işi elleriyle yaptığını anlatan Ahmet Semerci, şu ifadeleri kullandı:
"Semer için önce çulu söküp ıslatıyorum, düzeltiyorum. Ondan sonra çulu dikip otlarını koyuyorum. Otunu koyduktan sonra ağaçlarını yapıp derisini bitiriyorum. Ağaçları üzerine bağlıyorum, ondan sonra da keçesini çekip binek yerini yaparak semeri bitiyorum. 3 günde ancak yapabiliyorum. Çünkü ağaçları keser ile ellerimle yapıyorum. Mesleği babamdan öğrendim. Bir erkek 4 kız çocuğum var. Allah'a şükür semerin geliriyle hepsi üniversite okuyup bitirdi. Artık yapamıyorum. 80 yaşındayım bırakmak istiyorum ama köylüler 'bırakma' diyor. Gelip öğrenen de yok, beğenmiyorlar. Ne yapalım? Elazığ'daki tek semerciyim. Başka kimse yok. Artık yapamıyorum. Ayda 3-5 tane her neyse satılıyor. Allah'ın keremine şükür emeğimi çıkarıyor."
Kaynak: Diyarbakır Söz